Tijdbom Dexia: wanneer nemen CD&V en ACW ministers verantwoordelijkheid op?

De Fransman Pierre Richard stond tussen 2000 en 2006 aan de top van Dexia. Het was een periode waarin vele banken, maar bij ons vooral Dexia, leden aan een megalomane expansiedrift. Als één van de architecten van het Dexiadebacle, krijgt Pierre Richard nu als “verdienste” een aanvullend pensioen van 583.000 euro per jaar! En dat 20 jaar lang! Het is slechts één van de aanwijzingen van de onvoorstelbare graaicultuur en normvervaging die aan de top van Dexia de norm waren.

Uiteraard gebeurde dit met goedkeuring van Arco ( het ACW dus ) en de Gemeentelijke Holding als belangrijke aandeelhouders. En niet te vergeten door een Raad van Bestuur die bevolkt was met talloze politici van CD&V, VLD en SP.a.

Ondertussen kennen we het resultaat: KBC kreeg problemen, Fortis werd aan Fransen verpatst. Maar het geval Dexia was erger. Daar was de put zodanig diep dat een faillisement op een systeemcrisis dreigde uit te draaien.

Onlangs werd met “Tijdbom Dexia” het eerste boek over het Dexiadebacle uitgebracht. Met ondertitel “de inside story” geeft Berhard Ardaen aan dat hij jarenlang voor Dexia werkte en het verhaal van de bank dus van binnenuit kent.

Met de bijzondere Dexiacommissie hebben CD&V, VLD en SP.a het dossier in een eersteklas doofpot gestopt. Ondertussen tikt de bom, want Dexia Holding is structureel verlieslatend zegt de auteur. Volgens zijn berekeningen zal de Belgische staat vanaf 2014 jaarlijks 2 tot 3 miljard euro neer moeten tellen om Dexia Holding drijvende te houden.

Dat de staatswaarborgen voor Dexia Holding, Arco, Ethias en de Gemeentelijke Holding tot ver boven de 50 miljard euro kunnen oplopen wisten we al. Maar er is meer zegt de auteur. 'Omdat de akkoorden over de 90 miljard euro aan staatswaarborgen bepalen dat Dexia de overheden ook in aandelen kan terugbetalen, kan Dexia zelfs de staatsfinanciën van België in zijn val kunnen meesleuren'.

Om die tijdbom te ontmijnen schrijft Bernhard Ardaen, moet de regering alles in het werk stellen om het eigen vermogen van de Dexia Holding te maximaliseren. Daarvoor moet enerzijds het Dexia-aandeel op een hoog peil komen en blijven, anderzijds moeten de verliezen beperkt worden. Indien men daarin slaagt dan kan de garantieconstructie van Leterme, Reynders en Coene, louter een papieren constructie blijven.

Dat kan volgens de auteur door Dexia te financieren en beheren als een echt hefboomfonds. ‘Stel ervaren technici aan die onder leiding van de minister van Financiën de nodige armslag krijgen’. Doet men dat niet en de economische crisis houdt aan ( wat zeer waarschijnlijk het geval zal zijn ), dan kan een faling van restbank Dexia Holding onze staatsschuld met 50% laten stijgen van 365 tot 500 miljard euro!

De 10 miljard die Di Rupo ondertussen al vond ( op papier tenminste ) verzinken daarbij in het niet. Een Griekenland-scenario is dan zeer dichtbij. Het probleem wegmoffelen is dus een totaal foute keuze.

Het is belangrijk het Dexia dossier onder de aandacht te houden. We mogen niet toelaten dat het probleem verzwegen wordt omdat het onfris ruikt, dit moet dringend aangepakt worden. Liefst op een open en transparante manier.

Dat het Dexiadebacle een gevaar inhoud voor het voortbestaan van België is op zich niet erg. Dat is niet het probleem, want ooit verdampen de fedrale structuren toch. Het verder laten mislopen van het Dexiaverhaal kan echter de welvaart van de mensen sterk aantasten, en dat is wel degelijk belangrijk. Daar wordt echt niemand beter van.