Streefcijfers beter dan quota

Samen met de vrouwendag is het debat rond quota voor vrouwen in besturen een jaarlijks terugkerend gegeven. Telkens worden dezelfde argumenten, dezelfde studies, dezelfde prominenten van onder het stof gehaald om te pleiten voor meer vrouwen aan de top. Ook de tegenargumenten zijn ondertussen gemeengoed geworden, “excuustruus” haalde zelfs Van Dale.

N-VA kiest niet voor de gemakkelijke quota-uitweg. Als grootste, maar nog jonge Vlaamse volkspartij is N-VA in openbare besturen duidelijk ondervertegenwoordigd. Het zou dus gemakkelijk zijn te pleiten voor quota. Op die manier zouden de bestaande besturen onder druk komen te staan, waarbij het risico op interne strijd om verworven posities niet denkbeeldig is. Dit soort strategisch cynisme laten we echter graag aan anderen.

Vanzelfsprekend erkent N-VA het probleem: te weinig vrouwen besturen mee in het politieke- en bedrijfsleven. Maar hoe los je dit probleem op?

Het invoeren van een systeem van positieve discriminatie is per definitie een tijdelijke maatregel. Wie “deugdelijk bestuur” voorstaat, kiest voor duurzame, structurele maatregelen.

Een mooi voorbeeld van structurele maatregelen vinden we vandaag op het Vlaamse gewest. Daar werkt Geert Bourgeois al jaren met streefcijfers. Wanneer bij sollicitaties twee kandidaten gelijk gerangschikt zijn, dan wordt de kandidaat geselecteerd die tot een ondervertegenwoordigde groep behoort. In tegenstelling tot quota is dit wel toegestaan door het Europese Hof van Justitie. Ook voor de sollicitant die het uiteindelijk haalt is dit een betere optie, want hij of zij wordt ook niet met het quotastigma opgezadeld.

De cijfers bewijzen dat de aanpak van Geert Bourgois werkt. Intussen is een kwart van de Vlaamse topambtenaren vrouw. En met 29% vrouwen in het middenmanagement komt de tegen 2015 vooropgestelde 33% in zicht.