Hongerstakers: chantage door slecht beleid...

Vluchtelingen in Brussel… In de lokalen van de Vrije Universiteit van Brussel zijn 23 mensen zonder papieren aan hun 83^e dag van hongerstaking begonnen.

Hoop werd wanhoop. De drieentwintigjarige Jamal Jaoudi heeft zijn lippen dichtgenaaid. Dit roept bij ons toeschouwers sterke gevoelens op. Walging, verontwaardiging, afkeer, mededogen. De druk op staatsecretaris Maggie De Block wordt opgevoerd. Moet zij toegeven aan de eis van de hongerstakers om regularisatieformulieren af te leveren?

Sta mij toe kort stil te staan bij wie een vluchteling is.

Bertolt Brecht schrijft in 'Die Landschaft des Exils’, de vluchteling is ‚'ein Bote des Unglucks’. Een boodschapper van slecht nieuws.

Hij bedoelt hiermee dat een vluchteling laat zien hoe het met ons kan vergaan, en vlug, wanneer wij getroffen worden door rampspoed. Na de beslissing om te vertrekken van deze plaats verstoken van elke toekomst, begint hij aan een nooit eindigende reis op zoek naar een zekere en veilige thuishaven… Eenmaal vluchteling, altijd vluchteling.

Opnieuw naar Brussel.

Naar aanleiding van de hongerstaking en de vele protestmarsen, zijn de Vlaamse partijen het roerend eens dat collectieve regularisaties geen goed idee waren. Zij leken daarbij niet gehinderd te zijn door enige schaamte.

Eerst kwam Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijke kansen en Racismebestrijding opbiechten: ‘Regularisaties waren een vergissing’. Jozef De Witte was nog niet zo lang geleden een vurig verdediger van regularisatie ( Voortschrijdend inzicht of plat bochtenwerk. )

Daarna kwam Groen, CD&V, VLD en SP.a.

Allemaal lieten ze hun afkeer over de methoden van de ‘asielzoekers’ in de pers optekenen. Precies deze partijen hebben de ‘asielzoekers’ hoop gegeven door opeenvolgende collectieve regularisaties. Deze twee voorbeelden laten zien dat er van enig beleid ten aanzien van de vluchtelingenproblematiek geen sprake is.

De tegenstanders van de collectieve regularisaties verwittigden al in 2009 voor een aanzuigeffect. Zij werden teruggefloten als onmenselijk en koud.

Deze collectieve regularisatie van 2009 was voor Van Rompuy I trouwens de enige verwezenlijking. De andere werven werden onafgewerkt achtergelaten toen Herman Van Rompuy vertrok naar Europa.

Mijnheer ‘rustige vastheid’ Herman Van Rompuy, hoofdverantwoordelijke voor de laatste collectieve regularisatie ziet het probleem nog altijd niet in. Onlangs verkondigde hij in een interview: ‘De collectieve regularisatie heeft niet voor een aanzuigeffect gezorgd’. Op dat ogenblik verbleven duizenden mensen in opvangcentra en hotels, en nog een onbekend aantal op straat. Fouten erkennen vraagt moed.

Toen het echt koud werd in februari was de omvang van het aanzuigeffect op straat zichtbaar. Vandaag is het nog zo. Er is geen reden om aan te nemen dat het probleem morgen onder controle zal zijn. Ondertussen is het wel duidelijk dat de aanpak van de oude partijen niet werkt.

Voor N-VA moet dit wanbeleid nu stoppen. Migratie maakt nu eenmaal onlosmakelijk deel uit van de samenleving. Het is dus hoog tijd voor een coherent beleid met een totaalvisie. N-VA formuleert oplossingen voor de vier belangrijkste migratiekanalen: asiel, gezinshereniging, economische migratie en studentenmigratie.

Uiteindelijk: hoe kan je een mondiaal probleem lokaal oplossen?

De totaalvisie van N-VA op asiel en migratie kan je nalezen in deze brochure.

Hilde Vekemans, Luc T'Syen